Iconoclasta

Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Iconoclasta}} ~~~~

Iconoclasta
destrucción (es) y prohibición (es)

Iconoclasta refierse a quien prautica la iconoclasia, ello ye, quien destrúi pintures o escultures sagraes (iconos). Un exemplu d'iconoclasia foi la tradición bizantina, sobremanera de Lleón III, qu'ordenó la destrucción de toles representaciones de Xesús, de la Virxe María y, especialmente, de los santos. En llinguaxe coloquial utilízase tamién pa referise a aquella persona que va a rodapiellu y que'l so comportamientu ye contrariu a los ideales, normes, modelos, estatutos de la sociedá actual o a l'autoridá de maestros dientro d'ésta, ensin qu'implique una connotación negativa de la so figura. Les creencies de los iconoclastes son contraries a les de los iconódulos. Denominar iconodulía^[1] o iconodulia a la veneración (dulía) d'imáxenes (iconos). Nel catolicismu estremar de la Idolatría en que nun s'adoren les imáxenes en sí (como asocede na idolatría) yá que implicaría reconocer la divinidá de la imaxe, lo cual diría en contra del dogma de la Santísima Trinidá que les mesmes ilesies católiques (de ritu llatín y oriental, ortodoxes...) acepten yá que habría otra divinidá´´ estreme del Dios Trinitariu (el mesmu iconu). Nes distintes cañes del catolicismu apostólicu, l'iconu o escultura ye reconocíu como espeyu de lo divino qu'ayuda a la meditación y al rezu, pero nunca ye adoráu, por causa de lo que s'enunció enantes. Sicasí, la iconodulía nun taría escorrida, sinón qu'acordies cola doctrina católica, sería acorde colos preceptos relixosos, recibiendo los sos prauticantes el nome d'iconodulos.

1. ↑ Rosamond McKitterick,(2002), Manuel Riu (1975), Giulio D'Onofrio (2008)